کافه در شب ون گوگ

تحلیل نقاشی

تأملاتی در نقاشی تراس کافه در شب اثر ون‌سان ونگوگ

تأملاتی در نقاشی تراس کافه در شب اثر ون‌سان ونگوگ

می توان به تراس کافه در شب به عنوان نمونه ای از آثار پسا امپرسیونیستی نگاه کرد. این نقاشی رنگ روغن در سال ۱۸۸۸ کشیده شد و اکنون در موزه‌ی کرولر مولر در اترلو نگهداری می شود. این نقاشی ون گوگ هم، همچون بیشتر کارهای خلاقانه دیگر او، بکر و پر از احساس است. این اثر تصویری بسیار دقیق و صادقانه از جو و فضایی گرم و آرام از شب را در شهر منتقل می کند. نورپردازی خاص آن در شب، تصاویری عجیب و جادویی، ترکیب رنگ و کنتراست های قابل توجهی را ایجاد کرده است.

آسمان پر از کنتراست و ستاره هایی که روی کافه می تابند به عنوان اساس و پایه ترکیب بندی تصویر استفاده شده اند. این کنتراست ها بسیار واضح و دقیق هستند و به راحتی دیده می شوند. همچون کنتراست بین نور و سایه، یا سیاه و سفید. آسمانی پر ستاره با ستاره هایی بزرگ و زیبا، حسی از دنیای خاصی مربوط به قصه های پریان را ایجاد می کند، دنیایی پر از انرژی های جادویی پنهان و خیالی. آسمان شب بیننده را مسحور خود می کند، نگاه را به خود خیره کرده و احساسات بیننده را به خود معطوف می کند.

انگار این شهر به دو دنیای کاملا مجزا و در تضاد با هم تقسیم شده است. یک بخش، جهانی با آسمان شبی پرستاره همراه با سکوت و خوابی آرام را نشان می دهد. و جهان دیگر، فضایی پر آشوب، کافه ای با نورهایی روشن را به تصویر می کشد. تراس کافه در شب یک فضای معمولی، روزمره و بی اهمیت همراه با عدم جدیتی مربوط به روز را با خود دارد.

شهر در شب زندگی آرام و بدون دغدغه ای را می گذراند و در مقایسه با روز با تنش های کمتری همراه است اما باز هم همچون روز صادق و واضح است. شهر زوج های جدا از همی را نشان می دهد که در سکوت و آرامش در جوی آرام و ساکت نشسته اند یا در حال عبور هستند. مسافران و رهگذرانی بی خیال و آسوده خاطر. این تصویر، رنگ های پیچیده ای را در خود داراست. تصویری پر از کنتراست با جزئیاتی زیاد. ستارگان روشن در آسمان شب در میان ساختمان های تاریک شهر و نور های مصنوعی ناشی از تراس کافه گم شده است و تنفس و گرمای شبی آرام در شهری کوچک و اروپایی را نشان می دهد.

ون گوگ این نقاشی را در روزهای ۹ تا ۱۶ سپتامبر ۱۸۸۸ در آرلس کشید. این کافه که همیشه در جای خود بوده است، پاتوق افرادی بوده که به آن جا می رفته اند. نام کافه «تراس» بوده است که بعدا نام آن را به «کافه ون گوگ» تغییر دادند. میزها را در شب بیرون می آوردند. نقاش در مقابل تراس نمی نشست و در زاویه قرار می گرفت، این گونه باعث می شد عمق بیشتری از تصویر را در اختیار داشته باشد و بتواند جزئیات بیشتری را ثبت کند.

سنگ فرش های خیابان از مقدار زیادی رنگ آبی، زرد، صورتی و بنفش تشکیل شده است. آسمان این نقاشی همان آسمان نقاشی شب پرستاره بر فراز رن است. او این دو نقاشی را با فاصله زمانی کمی کشید. کنتراست بین رنگ زرد و نارنجی دیوارها و رنگ آبی و درخشان آسمان و بخش های جلویی ساختمان ها یک کنتراست مکمل است، این دو رنگ اصلی به شدت با هم کنتراست دارند، به ویژه که ونسان به تشدید رنگ ها علاقه خاصی داشت. این امر تاثیری نسبتا سورئال در نقاشی ایجاد می کند. این صحنه معمولی از یک کافه به گونه ای مسخ یافته است که انگار نقاش به سطحی ناشناخته از درک طبیعت دسترسی داشته است. شما هیچ وقت تراس کافه ای را با چنین رنگ هایی نخواهید دید. واقعا این رنگ ها از کجا آمده اند؟ و نقاشی واقعا چه چیزی را می خواهد نمایش دهد؟

زاویه دید نقاشی، هم سطح با شخصیت های درون نقاشی قرار دارد. افق در پایین قرار گرفته، آسمان هم بیشتر فضای تصویر را تشکیل داده است. تراس کافه با رنگ غالب زرد در فضای سمت چپ، آسمان و گروهی رهگذر هم در بخش سمت راست قرار دارند، جایی که رنگ غالب آبی است. اینجا هم کنتراستی بین رنگ ها و همچنین تضادی بین فضا های موجود به وضوح دیده می شود.

نقاشی به چند بخش رنگی تقسیم شده است که به شدت در تضاد با هم هستند و کنتراستی قوی در آن ها وجود دارد. در واقعیت چنین صحنه ای با این سطح از کنتراست بسیار نادر است، کنتراستی که با وجود تضاد شدید موجود، این بخش های مجزا در کنار هم و ثابت قرار گرفته اند. زرد و آبی هیچ گاه در چنین فضای بسته ای حصر نمی شوند. این کنتراست ها و تضاد در فضا و رنگ ها این احساس را ایجاد می کند که نقاش می خواهد جهانی را به نمایش بگذارد که در ابعاد دیگری از هستی قرار دارد، جهانی جدا از این جهان واقعی که می شناسیم.

منابع

Pai i g A alysis Pai i g Pla e

سایت نقد روز

تأملاتی در نقاشی تراس کافه در شب اثر ون‌سان ونگوگ

کافه تراس در شب | بررسی یک راز سر به مهر

کافه تراس در شب ون گوگ را متفاوت بنگریم

احتمالا با تابلوی کافه تراس در شب اثر ونسان ون گوگ آشنایی دارید. یک کافه در شهری در فرانسه که ونگوگ به نحوی احوال آن کافه را به تصویر کشیده است که همه ی ما دوست داریم، در آن شب در یکی از میزهای کافه، قهوه ی فرانسوی ای سفارش دهیم و انتظارمان را ونگوگ نقاشی کند.

در زیر این اثر ونگوگ را بار دیگر با هم می بینیم

اما در این اثر رازی وجود دارد که در این نوشته قصد داریم با یک دیگر آن را بررسی کنیم.

بیایید با دقت به نقاشی و افراد نگاه کنیم

در نگاه اول شاید تمامی افراد داخل تصویر ربطی به هم نداشته باشند ولی بیایید جور دیگری نگاه کنیم.

چند مهمان در کافه وجود دارد؟ آفرین ۱۲ نفر

به فرد شماره ۱ نگاه کنید، مردی سایه ای یا سایه از یک مرد که انگار در حال رفتن از صحنه است

به مرد سفیدپوش و موبلند وسط کافه دقت کنید.یک مرد با این مشخصات میان ۱۲ نفر دیگر در حال شام خوردن!

به پشت سر مرد سفید پوش دقت کنید. چه چیزی می بینید؟ آفرین یک صلیب!

آیا این صلیب اتفاقی است؟ نمی دانیم زیرا ون گوگ در میان ما نیست تا از او بپرسیم.

در نقاشی در جاهای دیگری نیز نشانه های مذهبی وجود دارد که نمی توان به سادگی از کنار آنها گذشت. اگر بدانیم که پدر ونگوگ یک روحانی کلیسا بوده و ونگوگ نیز مدتی مبلغ مذهبی بوده می توان با احتمال بیشتری به اتفاقی نبودن نشانه ها نگریست.

شام معمولی در کافه یا شام…

حال از شما می پرسیم:

شب، شام خوردن، ۱۲ نفر به میانداری مردی موبلند با لباس سفید و نشانه های مذهبی چون صلیب شما را به یاد چه چیزی می اندازد؟

آیا می توان گفت این شام، یک شام معمولی است؟ به نظر این شام، شام آخر است. شام آخر داوینچی

تصویر بالا، تصویر تابلو شام آخر داوینچی است که حدس می‌زنیم شاید ون گوگ کافه تراس در شب را از این اثر وام گرفته و در واقع شام آخر حضرت عیسی با ۱۲ نفر حواریون را به گونه ای متفاوت و زیبا ترسیم کرده است که از این لینک می توانید ویدیوی مربوط به آن را نیز ببینید و لذت ببرید.

البته تمامی اینها حدس و گمان هایی درباره ی این اثر توسط کارشناسان است ولی باز هم ونگوگ آنقدر جذاب است که همین تئوری پردازی ها نیز برایمان دوست داشتنی است.

منبع vi gool.io

تأملاتی در نقاشی تراس کافه در شب اثر ون‌سان ونگوگ

مطالب بیشتر

نگاهی به درونِ تاریک نقاشی‌های فرانسیس بیکن

تأملی در قتل‌عام بی‌گناهان اثر پیتر پاول روبنز

شاید دوست داشته باشید

چطور نمایشنامۀ «مدئا در منهتن» من را با همزادم «دئا لوهر» آشنا کرد!!!

گفت‌وگوی بی‌پایانِ بتهوون و ون‌گوگ با جهان…

آشنایی با نقاشیخط

آشنایی با دو نقاش نوگرای ایران: محسن وزیری مقدم و غلامحسین نامی

درنگی در جهانِ هانیبال الخاص و بهمن محصص

درنگی در نقاشی‌های سهراب سپهری

پرسش عاشق‌های بزرگ…

مثنوی «عقاب» پرویز ناتل خانلری با مقدمۀ محمدرضا شفیعی کدکنی و تصویرگری نورالدین زرین‌کلک

با دکتر هلاکویی دربارۀ تفاوت بزرگِ میان «رک بودن» و «بی‌حیا بودن»

زندگی بازیِ اسپلینترلندز (Spli e la ds) است نه جنگ!

مهدی سحابی برای ایران چه کرد؟

نمایشنامه «بانویی از تاکنا» نوشته ماریو بارگاس یوسا: تأمل در منطق عالم تیره و تارِ بی‌عقلی

چطور نمایشنامۀ «مدئا در منهتن» من را با همزادم «دئا لوهر» آشنا کرد!!!

رمان «غرور و تعصب» نوشتۀ جین آستین؛ ادبیات به مثابه جبرانِ واقعیت

فراخوانِ کامیار عابدی برای ویرایش دوم «صد سال شعر زنان ایران»

کامیار عابدی: اواخر دهۀ ۱۳۷۰، خیابان خردمند، نشست ادبیِ پوران فرخزاد

برترین‌ها

چطور نمایشنامۀ «مدئا در منهتن» من را با همزادم «دئا لوهر» آشنا کرد!!!

نمایشنامۀ «ببر پشت دروازه» اثر ژان ژیرودو؛ لبخندی تاریک به حماقتِ خوشبینی!

زندگی بازیِ اسپلینترلندز (Spli e la ds) است نه جنگ!

رضا رضایی از ناشرانی می‌گوید که وارد مسابقه نمی‌شوند و فقط آثار ماندگار را منتشر می‌کنند

هر انسانی یک موسیقی به‌خصوص دارد؛ از آنِ خودت را می‌دانی؟

درنگی در رمان «حکومت نظامی» اثر خوسه دونوسو

یکی از عاشقانه‌ترین شعرهای جهان از نظر اردشیر رستمی

همراه با دکتر سعید پورعظیمی مصحح و متخصص اشعار عارف قزوینی

نقاشی تراس کافه در شب ، اثر ونسان ون گوگ

نویسنده : رنگ هنر | بخش : نقاشی | تاریخ : یکشنبه, ۱۱ شهریور‍ ۱۳۹۷ | نظرات : ۱ نظر

ونسان ون گوگ از امپرسیونیسم و پست امپرسیونیسم، اکسپرسیونیسمی با خطوط ریتمیک و رنگهای پرتوان پدید آورد. وی ایستایی پست امپرسیونیسم و اصول آن در مورد دانش رنگ را به تحرکی تبدیل نمود که شناخت ذهنی بر آن حاکم بود. ون گوگ نقطه های رنگی را بزرگتر کرد و آنها را برای بافت دادن به سطوح رنگی به کار گرفت. او بافت را همچون وسیله ای برای ریتم دادن و شدت بخشیدن به رنگ مورد استفاده قرار می داد. آثار ون گوگ چنان است که گویی با حرکتی روان ترسیم شده اند و رنگ آمیزی او با ملاحظات اکسپرسیوی مشخص گردیده است. بیشتر نقاشی های او فوق العاده اکسپرسیوند. اما رنگهای وی، طبق معیار ما هماهنگ نیستند. تراس کافه در شب (Cafe Te ace a Nigh ) یکی از آثار مهم این نقاش پست امپرسیونیست هلندیست که آن را ۲ سال پیش از مرگ، در سال ۱۸۸۸ و در شهر آرل فرانسه کشید. فضای شهری و طبیعت شهر آرل تاثیر زیادی در زندگی هنری این نقاش داشت. به طوریکه ونگوگ حدود ۳۰۰ اثر از جمله تابلو های گل‌ های آفتابگردان و اتاق زرد را در دوران اقامت خود در این شهر نقاشی کرد.

 نقاشی تراس کافه در شب

این تابلو کافه ای نورانی کنار خیابانی در شب را نشان می دهد. این مکان غرق در نوری گرم، با رنگ زرد و نارنجی یکدست رنگ آمیزی شده است. این رنگ های روشن با ساختمان های تیره و آسمان پر ستاره آبی- بنفش در تضاد قرار دارند. سنگفرش خیابان در این اثر ون گوگ سطحی بافت دار است که با نقطه ها و خطوط کوتاه زرد، نارنجی، و آبی روشن و تیره به وجود آمده است. آبی – بنفش آسمان روی دری که در سمت چپ است تکرار می شود. نقاطی از نارنجی در اینجا و آنجای ساختمان های آبی – سیاه نشانه پنجره های اتاق های روشن است. چند نفر در اعماق تیرگی خیابان محو شده اند. مشتریان آخر شب در یک سمت نشسته اند. صندلی های خالی و میزها، افرادی که به سوی خانه می روند و پنجره های اتاق های روشن حاکی از تنهایی است. نقاشی های دیگری از ون گوگ نظير بذرپاش ، صندلی زرد و پیرمرد نشسته  نیز همگی از انزوای شخصی او حکایت می کنند. ونسان ون گوگ در این نقاشی رفعت و بلندی آسمان شب را در رابطه با کوچکی انسان و زندانی شدن او در محیطی که خود انتخاب کرده است قرار می دهد. او نور مصنوعی را در تضاد با نور جاودانه ستارگان قرار داده است. بدین ترتیب هر بخش کوچکی از تابلو با حالت مالیخولیایی نقاش اشباع شده است.

 دیتیلی از نقاشی تراس کافه در شب ون گوگ

رنگ اصلی زرد به همراه رنگ نارنجی کافه با رنگ آبی – بنفش آسمان کنتراست همزمان ایجاد میکند. بنفش مکمل زرد است و آبی مکمل نارنجی، اما ون گوگ به جای بنفش و آبی، رنگ آبی – بنفش را بر می گزیند که هم زرد و هم نارنجی را به ارتعاش در می آورد. این حالت با توزیع سطوح نامتعادل شدت یافته است. زرد درخشان و نارنجی برای متعادل شدن به وسعت بیشتری نیاز دارند تا آبی_بنفش. زرد_سبزها و سبز تیره درختان کنتراست همزمانی دیگری را با نقاط پراکنده و رگه های قرمز پدید می آورد. این عدم تقارن کمپوزیسیون شدت اکسپرسیوی رنگ تابلو را افزایش می دهد. این اثر در موزه کرولر-مولر در آترلوی هلند نگهداری می‌شود.

منبع اصلی مورد استفاده: کتاب هنر رنگ ، یوهانس ایتن ، مترجم: عربعلی شروه  

نظرات

…   یکشنبه, ۵ بهمن‍ ۱۳۹۹