متن شعر ولادت امام جواد

اشعار ویژه میلاد امام جواد علیه السلام

سرود ولادت امام جواد علیه السلام

مرآت ولایت ۵ – غلامرضا سازگار

آسمان جای گل ریزد ستارهجلوه‌گر شد محمّدی دوبارهمی‌کند بر رخش رضا نظارهعید ابـن الرضـاستغرق نورش فضاستیا رضا یا رضا چشم تو روشن****در گلستان وحی گل وا شد امشبوجه غیب خـدا پیـدا شد امشبحجت حق، رضا بابا شد امشبجود و احسان گداش جـان عالـم فداشیا رضا یا رضا چشم تو روشن****نهمیـن حجت خـالق سرمدکنیۀ او جواد، نـامش محمّدبه جلال و جمال و جاه احمدمات حسنش ملکمحـو رویـش فلـکیا رضا یا رضا چشم تو روشن

****همه اهل کـرم، گـدای کویشچشم ارباب معرفت به سویشجای گل‌بوسۀ رضا بـه رویشبه جـلالش درودبه جمـالش درودیا رضا یا رضا چشم تو روشن****آسمان! جلـوۀ جانانه بنگرسرِ دست رضا دردانه بنگرروی ریحـانۀ ریحانه بنگراین همان جواد است سیـدالعبــاد استیا رضا یا رضا چشم تو روشن****ای دل اهل عالـم حرم توظرف ما پر شده از کرم توصورت ما و خاک قدم توشب عیدت تمام، سردهیـم ایـن کلامیا رضا یا رضا چشم تو روشن

در ولادت حضرت جواد علیه السلام

مرآت ولایت ۵ – غلامرضا سازگار

امشب به شبستان ولایت قمر آمد  

خورشید جمالات خدا جلوه‌گر آمد  

طوبـای تمنـای رضـا را ثمـر آمد  

در بیت رضا بـاز رضای دگـر آمد  

میـلاد جـواد‌بـن جـوادبـن جـواد است  

این باب مراد است مراد است مراد است  

****  

خیزید که امشب شب شادی و سرور است  

خیزیـد کـه میــلاد تجلیگــه نــور است  

هر لحظه هزاران شب شوق و شب شور است  

از پـا ننشینیـد شـب صبـح ظهــور است  

رخسـار خداونـد، عیان آمده امشب  

یا باز، محمّد به جهان آمده امشب؟  

این موهبت و لطف خداداد، مبارک  

بر آل محمّـد شـب میـلاد، مبارک  

این عید بود بر همه اعیاد، مبارک  

میـلاد جـوادبـن‌رضا بـاد، مبارک  

جود و کرم و لطف حق آغاز شد امشب  

قرآن به روی دست رضا باز شد امشب  

****  

سـر تـا بـه قدم آینـۀ حسن خدایی  

کارش ز همه خلق جهان عقده‌گشایی  

جان همگـان در قـدمش باد فدایی  

جود آمـده بـر درگـه او بهـر گدایی  

در وسعـت ملـک ازلـی نـور ببینید  

ای چشم بد از ماه رخش دور! ببینید  

****  

ای ماه رجب بوسه بزن بر سر و رویش  

ای مهر ببـر سجده به خاک سر کویش  

ای لیلۀ قـدر این تـو و این طرۀ مویش  

ای خلـق خـدا روی بیـارید بـه سویش  

این باب کرم، باب دعا، باب مراد است  

والله جواد است جواد است جواد است  

****  

ای چشم رضا محـو تماشای جمالت  

جبریل، پرش سوخته در سیر کمالت  

خورشید بـرد سجده به ایوان جلالت  

میراث محمّد شرف و خُلق و خصالت  

بالیده رضا لحظه‌به‌لحظه به وجودت  

مشهورتر از کـل امامان شده جودت  

****  

داده است خداوند به فضل تو گواهی  

در کودکی‌ات سینـه پـر از علـم الهی  

دادی خبـر از ابـر و هوا و یم و ماهی  

مأمون که نبودش به درون غیر سیاهی  

گویی که شراری شد و یکباره برافروخت  

در آتش بغض و حسد و کینۀ خود سوخت  

****  

در سن طفولیتت ای عالِم عالَم  

علم ازل و علـم ابد بود مجسم  

زانو زده در محضر تو زادۀ اکثم  

نه زادۀ اکثم که تمام علما هم  

تـا زنگ ز آینـۀ دل‌هـا همه شوید  

قرآن به زبان تو سخن گفته و گوید  

****  

من سائل لطف و کرمت بودم و هستم  

هرجا که روم در حرمت بودم و هستم  

یک قطرۀ کوچک ز یمت بوده و هستم  

موری سـر خاک قدمت بودم و هستم  

با آن که گناهم را دانستی و دانی  

آنی ز دل خویش نراندی و نرانی  

هرچنـد کـه دائم خجلم از گل رویت  

سوگند بـه رویت نـروم از سـر کویت  

امـروز دگـر گشتـم ریـگ تـه جویت  

ای لطف و کرم عادت و احسان همه خویت  

تنها نه ز رأفت به روی دوست بخندی  

بر دشمن خـود هم در این خانه نبندی  

****  

من شاخۀ خـاری به گلستان شمایم  

هرجا بنشینم بـه سـر خوان شمایم  

یک عمر نمک‌گیـر نمکدان شمایم  

از لطف شمـا نیـز ثنـاخوان شمایم  

ای چشم تـو چشم کـرم و لطف الهی  

باشد که به «میثم» کنی از لطف نگاهی    

در ولادت حضرت جواد عیله السلام

مرآت ولایت ۴ – غلامرضا سازگار

امشب شب عید است همه گل بفشانیدخود را به در بیت ولایت برسانیداز دست رضا عیدی خود را بستانیداین بیت بخوانید بخوانید بخوانید

انـوار الهی بـه فضا باد مبارکمیلاد جواد‌ بن رضا باد مبارک

خورشید در آغوش سحر باد مبارکدر دست رضا قرص قمر باد مبارکدیدار پسر بهر پدر باد مبارکای بحر شرف بر تو گهر باد مبارک

الحق که خداوند محمّد به علی دادبر خلق، ولی داد، ولی داد، ولی داد

عید است و گشودند ز رحمت در دیگربر آل علی داده خدا گوهر دیگربر پا شده از شوق و شعف محشر دیگرمیلاد پیمبر شده یا حیدر دیگر؟

این عبد خدا سید و مولای عباد استوالله جواد است جواد است جواد است

در بزمِ وجود آمده جود از کرم اوعیسی شده عیسای مسیحا ز دم اودل‌های خدایی همه بیت‌الحرم اواوصاف همه خلق جهان است کم او

ای جان همه عالم و آدم به فدایشزیبد که ببینیم و بخوانیم رضایش

حرزی که بد از مادر او چون دُر مکنونبخشید ز لطف و کرم خویش به مأمونمأمون شد از این جود و جوانمردی ممنوناوصاف کمالش ز حساب آمده بیرون

پیداست چو خورشید صفت‌های خدایشمـا را نرســد تـا کـه بگـوییم ثنـایش

والله قسم فوق مقام است مقامشپیغامبران یکسره خوانند امامشآرام دل و جان کلیم است کلامشاز هشت پسر، وز سه پسر باد سلامش

این ضامن خلق این پسر ضامن آهوستاین مظهر حق صـدرنشین حرم هوست

ای اهل کرم را عطش چشمۀ جودتسرتا به قدم آیۀ تطهیر وجودتبالید به خود سجده به هنگام سجودتاز ما صلوات و ز خداوند درودت

ما سائـل و آقایـی و لطف و کرم از توستدل را نگشودیم به غیر، این حرم از توست

ای علم تو چون علم خدا نامتناهیدر موسم طفلیت به توفیق الهیدادی خبر از جو و هوا و یم و ماهیدشمن به کمالات تو داده است گواهی

وقت سخنت آمـده دانـش به تلاطمدریا شده در قطره‌ای از علم شما گم

در ملک خدا مطلع‌الانوار شماییددست کرم خالق دادار شماییدروشنگر چشم و دل بیدار شماییدما دایره و نقطۀ پرگار شمایید

والله قسـم مهـر شمـا آب حیـات استهربه شما دست دهد اهل نجات است

بی‌مهر شما نخل عمل را ثمری نیستبی‌سوز شما سینۀ ما را شرری نیستجز کوی شما در همه عالم خبری نیستجز باب عنایات شما هیچ دری نیست

ما مهـر شمـا را بـه دو عالــم نفروشیمیک چشم زدن هم ز شما چشم نپوشیم

پیداست در آیینۀ تو روی محمّدریحانۀ ریحانه و بوی تو محمّدخلق تو و خلق و تو خوی تو محمّدپیداست در آیینۀ روی تو محمّد

در چشم رضا روی تو آیینۀ احمدلبخند زد و نام تو بگذاشت محمّد

من قطره که افتاده به دامان یم توستهر سو که نهم روی دلم در حرم توستدر حشر همه دار و ندارم کرم توستهر بیت مرا نفخه‌ای از فیض دم توست

بی‌مهر تو «میثم» دهنش باز نگرددهرگـز بـه زبانش سخن آغاز نگردد

سرود توسل به حضرت جواد علیه السلام

آفتـاب جمـال خـدایی

میوۀ نخل قلب رضـایی

جان خوبان عالم فدایت

تو جوادی و مشکل‌‌گشایی

                            سیّدی یا جوادالائمه

چـون پـدر یـار خلق جهانی

شمـع جمـع همـه دوستانی

هم جواد استی و هم کریمی

هم رئوفـی و هـم مهربانــی

                            سیّدی یا جوادالائمه

بنـده‌ام بنـدۀ ایــن سـرایم

گرچـه آلـوده‌ام، بـا شمایم

روی تو کعبه، صحن تو قبله

کاظمیـن تـو کـرب و بلایم

                            سیّدی یا جوادالائمه

مــن گنهکــار و بـی‌آبرویم

تـو کریمـی، نیاری بـه رویم

دوست دارم که در کاظمینت

چهره با خـاک کویت بشویم

                            سیّدی یا جوادالائمه

ای بـه دامـان لطـف تو دستم

دل به صحن و سرای تو بستم

تــو کریــم کریمانــی و مـن

هر که هستم، گدای تو هستم

                            سیّدی یا جوادالائمه

ای صفـاتت صفـات خدایی

عادتت عفو و مشکل‌گشایی

مـن توسّل کنم، تو تفضّل

تو کرامت کنی، من‌گدایی

                            سیّدی یا جوادالائمه

ای غریب همه انجمن‌ها

آه سرد تو سوز سخن‌ها

با که گویم که وقت شهادت

حجره در بسته بود و تو تنها

                            سیّدی یا جوادالائمه

بـا همـه رأفـت و مهربانـی

صدمه‌ها دیدی از یار جانی

یـار نامهـربانت تو را کشت

عـاقبت در بهــار جــوانی

                            سیّدی یا جوادالائمه

سرود میلاد حضرت جواد علیه السلام

ولادت خیــرالعبـاد است

میلاد حضرت جـواد است

قلب رضا خرّم و شاد است

                   عالم شده همه‌جا گلشن

                  اباالجواد چشم تو روشن

خانۀ دل منجلی آمد

نهم وصیّ و ولی آمد

محمّـد ابن علی آمد

                   عالم شده همه‌جا گلشن

                    اباالجواد چشم تو روشن

این گوهر دریـای جود است

این عالم غیب و شهود است

امــام عــالم وجــود است

                   عالم شده همه‌جا گلشن

                    اباالجواد چشم تو روشن

بیــن همــه ائمــۀ نـور

او به جـواد آمـده مشهور

چشم بد از ماه رخش دور

                   عالم شده همه‌جا گلشن

                   اباالجواد چشم تو روشن

دل شــده زائـر حــریمش

جهان پر از فیض عظیمش

دست خـدا دست کریمش

                   عالم شده همه‌جا گلشن

                   اباالجواد چشم تو روشن

رضـا زنـد خنـده بــه رویش

چون گل کند پیوسته بویش

چشم همـه عـالم به سویش

                   عالم شده همه‌جا گلشن

                    اباالجواد چشم تو روشن

شمس ولا را قمر آمد

بحر شرف را گهر آمد

امام رضا را پسر آمد

                  عالم شده همه جا گلشن

                    ابا الجواد چشم تو روشن

در ولادت حضرت جواد الائمه علیه السلام

امشب بـه جهان آمـده پیغمبر دیگر؟

یا کعبه گرفته است به بر حیدر دیگر؟

یا از حسنین است عیـان منظر دیگر؟

دارد به سـرِ دست، رضـا کوثـر دیگر

                      بُشری که دلِ آل محمّد همه شاد است

                        این مژده بگوییـد کـه میلاد جواد است

ای بحـر تجلـی گهـرت باد مبارک

ای شاخۀ طوبـا ثمـرت بـاد مبارک

ای شمس ولایت قمرت باد مبارک

میـلاد گرامـی پسـرت بـاد مبارک

                        این قبلۀ اربـات مـراد اسـت، مـراد است

                    الحق که جواد است جواد است جواد است

بــا مــاه بگوییـد چـراغ سحـر اسـت ایـن

بـا مهـر بگویید کـه از مهـر، سـر است این

طفـلش نتـوان گفت که خیرالبشر است این

جانم به فدایش پسر است این پسر است این

                              ما را به پسر بودن او فخر از آن است

                              کو بعد پدر، رهبر خلق دوجهان است

این است کز آغـاز خداونــد ستـودش

این است که بگشود نبی لب به درودش

این است که افتاد «کرامت» به سجودش

این است که جود آمده مرهون وجودش

                             جوشد ز کفش لطف و عنایات خدایی

                               آرنـد به سویش همگان دست گدایی

سرتا بـه قدم حسن خداوند جلیلش

مـرآت جمـال نبـوی روی جمیلش

زوّار حـرم آدم و نوح است و خلیلش

مأمون شده در اوج شهی عبد ذلیلش

                               این است که در محضر او زادۀ «اکثم»

                                 آورد چو یک کودک ناخوانده الف، کم

این است همـان مخزن اسرار الهی

وابستـه بــه علـم ازل نامتناهــی

بی‌پرتو او علم سیاهی است سیاهی

دارد خبر از ابر و هـوا و یم و ماهی

                               کز معجزه‌اش هوش پرید از سر مأمون

                                گویی که جدا روح شد از پیکر مأمون

ای از ازلـت نــام دل‌آرای محمّد

وی آینــۀ طلعـت زیبـای محمّد

سرتا به قدوم تـو سراپـای محمّد

بوسیده پدر روی تو را جای محمّد

                                   از جود تـو یا فضل تو یا علم تو گویم؟

                                   وز خلق تو یا خوی تو یا حلم تو گویم؟

با این همه اوصاف خدایی ز خدایت

در حیرتم آخر چه بگویم بـه ثنایت

گوهر چه بوَد تا که بریزند بـه پایت؟

فرمـود پـدر: ای پــدرم بـاد فدایت!

                                        تو مصحـف زهرایی و قرآن رضایی

                                       تو روح رضا، قلب رضا، جان رضایی

فردوس بَرد سجده به خـاک قدم تو

رضوان شده پیوسته گـدای کـرم تو

هنگام عطا ظرف وجود است کم تو

حـجِّ حــرم الله، طـواف حــرم تـو

                                    از ما همـه دریوزگی و عجز و گدایی

                                   از تو همه لطف و کرم و عقده‌گشایی

بگـذار کـه سرگـرم هیاهـوی تو باشم

تا جان به لبم هست، ثناگوی تو باشم

باشد که فقط تشنه لبِ جوی تو باشم

مولا کرمی کن که سگ کوی تو باشم

                                    آن روز که خلقت همه دامان تو گیرند

                                    زنجیر مرا دست غلامـان تـو گیرند

تـو دسـت عطـا و کرم و لطف خدایی

تو در دو جهان از همگان عقده‌گشایی

تو حج و تو میقات، تو مروه، تو صفایی

مـا جملـه گدا و تـو جواد ابن رضایی

                                جود و کرم از توست، تضرع صفت ماست

                                      والله گـدایـی درت سلطـنت مــاست

من میثم آلودۀ بی‌دست و زبانم

در باغ بهار تو کم از برگ خزانم

مگـذار برِ بـاد بـه کـوی دگرانم

بگذار در اطراف گلت خار بمانم

                                    من با همه گفتم که جواد است امامم

                                       باشد که بخوانی ز ره لطف، غـلامم

چراغانى

شاعر : حسن فرح بخشيان (ژوليده نيشابورى)

امشب زمين و آسمان بايد چراغانى شود

سرتاسر روى زمين از گُل، گل افشانى شود

بلبل به عشق روى گل مست غزلخوانى شود

اَكناف عالم سربه سر تزيين و نورانى شود

وآنگه ملك آماده پُست نگهبانى شود

جبرييل مأمور از پى گهواره جنبانى شود

چون حجت بر حقّ حق محبوب معبود آمده

يعنى جواد ابن الرضا سرچشمه جود آمده

در دهم ماه رجب ماهى ز يثرب سر زدى

كز مقدمش روح الامين در عرش بال و پر زدى

وز پرده دل نعره الله اكبر بر زدى

كامروز ذات حق شرر بر تار و پودش برزدى

بر تارك خلق جهان زين مژده حق افسر زدى

ساقى كوثر زين خبر فرياد شادى برزدى

كز بهر يارى بشر سرمايه سود آمده

يعنى جواد ابن الرضا سرچشمه جود آمده

از يمن اين زيباپسر وا شد گره از كار ما

شد سايه لطف خدا شامل به حال زار ما

وز رحمت حق شد عيان از پشت پرده يار ما

تا آن كه گردد جود او سرمايه بازار ما

روشن شده از نور او چون روز شام تار ما

با دلربايى دل برد از دست ما دلدار ما

برگو تو بر خلق جهان آن روز موعود آمده

يعنى جواد ابن الرضا سرچشمه جود آمده

او آمده احيا كند با جود خود موجود را

پاينده سازد در جهان او پرچم محمود را

سازد مشخص بهر ما راه زيان و سود را

راضى كند با طاعتش او خالق معبود را

خاموش سازد در جهان او آتش نمرود را

گسترده سازد بهر ما او خوان لطف جود را

در كان هستى هرچه بود از جود موجود آمده

يعنى جواد ابن الرضا سرچشمه جود آمده

او آمده با علم خود مشت عدو را وا كند

يحيى ابن اكثم را به يك ايماى خود رسوا كند

اسلام را با منطقش جاويد و پابرجا كند

صدها هزاران راز را بهر بشر افشا كند

كو مجرى حكم خدا از نسل محمود آمده

يعنى جواد ابن الرضا سرچشمه جود آمده

مانند احمد خُلق او تا شهره آفاق شد

در زهد و تقوا چون على در ملك هستى طاق شد

مانند زهرا عصمتش سرچشمه اشراق شد

در بردبارى چون حسن نزد همه مصداق شد

همچون حسين بن على فرمانده عشاق شد

گاه عبادت بنده صد يوسف و اسحاق شد

چون عابدين در بندگى مسجود معبود آمده

يعنى جواد ابن الرضا سرچشمه جود آمده

مانند باقر علم او زينت دهد اسلام را

با شيوه صادق كند هوشيار خاص و عام را

با فكر بِكر خويشتن او پخته سازد خام را

چون موسى جعفر كند اجرا همه احكام را

همچون رضا بر هم زند ديباچه اوهام را

شيرين كند از بهر ما او تلخى ايام را

كز بهر ما ژوليده گان اين عيد مسعود آمده

يعنى جواد ابن الرضا سرچشمه جود آمده

عيد ميلاد جواد الائمه (ع)

شاعر : محمد على مردانى

گل آمد و زد خيمه به گلزار ببينيد

شد ماه رخ يار پديدار ببينيد

گسترد به دامان چمن فرش زمرّد

فراش صبا در قدم يار ببينيد

از نفخه باد سحر و عطر رياحين

صحراست مگر کلبه عطار ببينيد

خورشيد و مه و  مشتري و زهره و بهرام

ماتند ز نور رخ دلدار ببينيد

اين رشته جان در کف و آن تاج مرصع

بر يوسف عشقند گرفتار ببينيد

قمرى به نواخوانى و بلبل به تغزل

در پنجه  عشق اند گرفتار ببينيد

سبزى خط عارض گلنار کليم است

يا سرزده گل از شجر نار ببينيد

خورشيد بر آورده سر از مشرق اميد

يا آمده گل بر سر بازار ببينيد

عيد نو و عيد ظفر و عيد جواد است

اى خلوتيان حرم يار ببينيد

بر دامن ريحانه ى ريحانه ى طاهر

ريحانه اى از عترت اطهار ببينيد

رخسار جواد النقب چون گل خورشيد

طالع شده از خيمه زرتار ببينيد

ميثم صفت از دار فنا چشم ببنديد

تا طلعت حق را به سردار ببينيد

مُهر نهم از دايره ي مهر الهي

رخشان شده اى صاحب انصار ببييند

بر سفره ايجاد ز نعمات خداوند

آن مائده را چون گل بي خار ببينيد

تا چند اسير زر و تزوير و غروريد

در لوح قضا گر شده يک بار ببينيد

گر از شرر آه  ستمديده نترسيد

پس عاقبت کار ستمکار ببينيد

در دايره امن خداوند بپاييد

جود و کرم و بخشش و غفار ببينيد

مردانى شيدا شده بيمار محبت

او را به غم عشق گرفتار ببينيد

چو مردمک ديده به چشم نگرانش

جاى قدم يار وفادار ببينيد

يک دم مژه بر هم نزند بو که نشنيد

بر ديده اش آن يار دل آزار ببينيد

مرحمت خداى

شاعر : غلام رضا قدسى

گشود ديده چو بر اين جهان امام جواد

به روى خلق در مرحمت خداى گشاد

شكفت تا گل رويش ز بوستان رضا عليه السلام

بداد مژده به اهل نياز، پيك مراد

عيان تجلّى حق شد ز روى اين مولود

جهان پير جوان شد ز شوق اين ميلاد

نهم امام كه روز دهم ز ماه رجب

ز ديدن رخ او ثامن الحجج شد شاد

ز آسمان بركات خداى، نازل شد

ز يمن مقدم او بر زمين چو گام نهاد

گرفت چنگ به چنگ وز اشتياق سرود

مَلَك ز بام فلك نغمه مباركباد

خداى، جود و كرم را به خلق كرد تمام

چو ديده مظهر جود خدا به دهر گشاد

زهى مقام كه جسته است علم از او يارى

زهى شرف كه گرفته است عقل از او ارشاد

اميد بسته به الطاف او سياه و سپيد

پناه در كنفش جسته بنده و آزاد

ز فيض دانش او جان گرفت علم و خرد

ز نور بينش او جلوه يافت استعداد

به يمن لطف عميمش كرم گرفت قوام

به دست همت او شد جهان جود ايجاد

گداى بارگه جود اوست حاتم طى

غلام درگه فرّ و شكوه اوست قباد

بود ز پرتو انديشه اش خرد روشن

كند ز فكرت او عقل پير استمداد

فكنده سايه ز مهرش هماره بر سر عدل

زده است شعله ز قهرش به خرمن بيداد

زبان ناطقه لال است در مديحت او

كه با كمالش ما ناقصيم همچو جماد

اگر به آتش دوزخ نظر ز لطف كند

شراره از نگهش سردتر شود ز رماد

اگر كه نامه اعمالم از گنه سيه است

شفاعت تو مرا بس بود به روز معاد

هميشه تا به عدد كمتر است الف از با

هماره تا كه فزون تر ز صاد باشد ضاد

بود عدوى تو دايم قرين محنت و غم

بود محبّ تو پيوسته خرّم و دلشاد

قمرى پيدا شد

شاعر : قاسم رسا

از شبستان ولايت قمرى پيدا شد

از گلستان هدايت ثمرى پيدا شد

بحر موّاج كرم آمده در جوش و خروش

كه ز درياى عنايت گهرى پيدا شد

شب ميلاد جواد است، ندا زد جبريل

كز پى شام مبارك سحرى پيدا شد

از افق ماه درخشان رجب داد نويد

كه ز خورشيد ولايت قمرى پيدا شد

مى رسد نكهت ريحان بهشتى به مشام

كه ز ريحانه رضا را پسرى پيدا شد

سال ها بود پدر چشم به راه پسرى

كه پسر آمد و نور بصرى پيدا شد

نام نيكوش محمّد، لقب اوست جواد

در صفات ملكوتى بشرى پيدا شد

دادخواهان جهان را ز پى دادرسى

خسرو دادرس دادگرى پيدا شد

مظهر زهد و فضيلت، كه بدان گوهر پاك

علم نازد كه مرا تاج سرى پيدا شد

مجلس آراسته مأمون ز بزرگان و رجال

كه ز در كودك صاحب نظرى پيدا شد

پاسخ مجلسيان داد به هرگونه سؤال

كز همه برتر و شايسته ترى پيدا شد

سپر انداخته روباه صفت مدّعيان

زان كه در بيشه دين شير نرى پيدا شد

اى كه در وادى حيرت شده اى سرگردان

غم مخور قافله را راهبرى پيدا شد

خرّم آن گل كه ز هر سو به تماشاى رخش

صد چو من بلبل خونين جگرى پيدا شد

چو بدو رايحه جد گراميش رسيد

در دل از شوق وصالش شررى پيدا شد

چون به بغداد دو سرچشمه رسيدند به هم

خاك را لطف و صفاى دگرى پيدا شد

اى رسا شادى ميلاد همايون جواد عليه السلام

طبع موجى زد و زيبا اثرى پيدا شد

قرص قمر دارد رضا

شاعر : محمّد خسرونژاد

در بغل امشب يكى قرص قمر دارد رضا

بر زبان شكر خداى دادگر دارد رضا

بارگاه زاده موسى چراغان مى شود

در حريمش جشن ميلاد پسر دارد رضا

اِقتران مهر و مه گرديده امشب، يا مگر

نور چشمانش محمد را به بر دارد رضا

بر امام هشتمين حق كرده فرزندى عطا

زين پسر پيغام تبريك از پدر دارد رضا

آمد آن يكتا دُر عصمت كه بر ميلاد او

تهنيت از حضرت خيرالبشر دارد رضا

بر عقيمى آن كه بر فرزند موسى طعنه زد

گو بيا امشب ببين نور بصر دارد رضا

در كنار مهد او بنشسته بيدار و به لب

ذكر خواب از بهر طفلش تا سحر دارد رضا

ذكر خواب از بهر او مى گويد و گريان بود

من نمى دانم چرا چشمان تر دارد رضا

گاهى از اين موهبت شاد است و گاهى دل غمين

چون كه از پايان كار او خبر دارد رضا

خسرو از مداحى او مى كند بس افتخار

گر بدين منصب مدامش مفتخر دارد رضا

امشب شب عید است همه گل بفشانید

غلامرضا سازگار

امشب شب عید است همه گل بفشانید

خود را به در بیت ولایت برسانید

از دست رضا عیدی خود را بستانید

این بیت بخوانید بخوانید بخوانید

انـوار الهی بـه فضا باد مبارک

میلاد جواد‌ بن رضا باد مبارک

خورشید در آغوش سحر باد مبارک

در دست رضا قرص قمر باد مبارک

دیدار پسر بهر پدر باد مبارک

ای بحر شرف بر تو گهر باد مبارک

الحق که خداوند محمّد به علی داد

بر خلق، ولی داد، ولی داد، ولی داد

عید است و گشودند ز رحمت در دیگر

بر آل علی داده خدا گوهر دیگر

بر پا شده از شوق و شعف محشر دیگر

میلاد پیمبر شده یا حیدر دیگر؟

این عبد خدا سید و مولای عباد است

والله جواد است جواد است جواد است

در بزمِ وجود آمده جود از کرم او

عیسی شده عیسای مسیحا ز دم او

دل‌های خدایی همه بیت‌الحرم او

اوصاف همه خلق جهان است کم او

ای جان همه عالم و آدم به فدایش

زیبد که ببینیم و بخوانیم رضایش

حرزی که بد از مادر او چون دُر مکنون

بخشید ز لطف و کرم خویش به مأمون

مأمون شد از این جود و جوانمردی ممنون

اوصاف کمالش ز حساب آمده بیرون

پیداست چو خورشید صفت‌های خدایش

مـا را نرســد تـا کـه بگـوییم ثنـایش

والله قسم فوق مقام است مقامش

پیغامبران یکسره خوانند امامش

آرام دل و جان کلیم است کلامش

از هشت پسر، وز سه پسر باد سلامش

این ضامن خلق این پسر ضامن آهوست

این مظهر حق صـدرنشین حرم هوست

ای اهل کرم را عطش چشمۀ جودت

سرتا به قدم آیۀ تطهیر وجودت

بالید به خود سجده به هنگام سجودت

از ما صلوات و ز خداوند درودت

ما سائـل و آقایـی و لطف و کرم از توست

دل را نگشودیم به غیر، این حرم از توست

ای علم تو چون علم خدا نامتناهی

در موسم طفلیت به توفیق الهی

دادی خبر از جو و هوا و یم و ماهی

دشمن به کمالات تو داده است گواهی

وقت سخنت آمـده دانـش به تلاطم

دریا شده در قطره‌ای از علم شما گم

در ملک خدا مطلع‌الانوار شمایید

دست کرم خالق دادار شمایید

روشنگر چشم و دل بیدار شمایید

ما دایره و نقطۀ پرگار شمایید

والله قسـم مهـر شمـا آب حیـات است

هربه شما دست دهد اهل نجات است

بی‌مهر شما نخل عمل را ثمری نیست

بی‌سوز شما سینۀ ما را شرری نیست

جز کوی شما در همه عالم خبری نیست

جز باب عنایات شما هیچ دری نیست

ما مهـر شمـا را بـه دو عالــم نفروشیم

یک چشم زدن هم ز شما چشم نپوشیم

پیداست در آیینۀ تو روی محمّد

ریحانۀ ریحانه و بوی تو محمّد

خلق تو و خلق و تو خوی تو محمّد

پیداست در آیینۀ روی تو محمّد

در چشم رضا روی تو آیینۀ احمد

لبخند زد و نام تو بگذاشت محمّد

من قطره که افتاده به دامان یم توست

هر سو که نهم روی دلم در حرم توست

در حشر همه دار و ندارم کرم توست

هر بیت مرا نفخه‌ای از فیض دم توست

بی‌مهر تو «میثم» دهنش باز نگردد

هرگـز بـه زبانش سخن آغاز نگردد

جواد جود و کرم ، نور ذاتی عصمت

شاعر: وحيد محمدي

سلام حضرت باران سلام یا مولا

امام زاده ی سلطان سلام یا مولا

گدا برای تو بودن بهانه می خواهد

ظهور معرفتی عاشقانه می خواهد

شکوه حسن تو را آسمان نمی داند

سرود اوج تو را جز ملک نمی خواند

نگاه لطف تو را عالمی گدا بوده

فقیر منّت آیات هل اتی بوده

سحاب رحمت و رافت ، عطای بی منّت

جواد جود و کرم ، نور ذاتی عصمت

قنوت صبح دعا در نگاه شبهایت

نشسته خیره به هر لحظه ی تماشایت

به جان خریده ام آقا مدال دینت را

شکوه صبح طلایی کاظمینت را

رفیق نیمه شب از آسمان دعایم کن

برای صبح زیازت مرا صدایم کن

صدا کن ای تو مرا مقتدای زیبایی

سرود آبی گلواژه های دریایی

مدام معتکفم در حریم احسانت

نشسته ام به گدایی روح ایمانت

نشسته ام که امام الهدی مرا بخری

مرا خریده و تا وادی فنا ببری

شبیه رقص کبوتر کنار آینه ها

طواف می کنم این لحظه ها به دور شما

کنار شمع وجودت که حرف سرما نیست

تو هستی از چه بترسم که نار بر ما نیست

نسیمی از سر زلفت بهار دنیا شد

شاعر: سید هاشم وفایی

نسیمی از سر زلفت بهار دنیا شد

تو آمدی و امیدی به عشق پیدا شد

تو آمدی و خبر آمد از سرادق عرش

زمین برای همیشه پر از مسیحا شد

درست مثل زمان تولد زهرا

مدینه مثل زمین های مکه زیبا شد

هزار حظ منزه به دیده اش آمد

همین که چشم ستاره به روی تو وا شد

و آسمان اگر امروز این همه بالاست

به پای قامت طوبایی شما پا شد

صدای پای کریمانه تو می آید

دلم به پشت در خانه تو می آید

تو نور عشقی و حق آفتابتان کرده است

دعای سبزی و حق مستجابتان کرده است

میان خیل هزاران هزار بخشنده

برای جود خودش انتخابتان کرده است

هزار و چهار صد سال می شود که خدا

مرا پیاله به دست شرابتان کرده است

تو را سرشته و ادغام کرده با قرآن

تو را نوشته و حالا کتابتان کرده است

قسم به کعبه برای شفاعت فرداست

اگر جواد الائمه خطابتان کرده است

خدا سرشته تو را تا که مثل نور کند

کریمی اش به کریمی تو ظهور کنتد

مسیح سبز نفس های تو حیاتم داد

شعاع نور ضریحت به جاده ام افتاد

برای آنکه خدا حاجت مرا بدهد

مرا نوشت و مرید تو را نوشت مراد

به روی صفحه پیشانی ام ملائک تو

نوشته اند سگ خانه امام جواد

چگونه لطف نداری به این اسیری که

غلام حلقه به گوش تو بوده مادر زاد

صدای اول عشق و صدای آخر عشق

تمام عشقی و ای عشق خانه ات آباد

رسیده است به روی مهت سلام رضا

علی اکبر در خانه امام رضا

تو آمدی پی اکرام و هم نشینیمان

جواب عاطفه باشی به مستکینیمان

تو آمدی ز طبق های آسمان پایین

و کردی از پی چشمانتان زمینیمان

چگونه دست توسل نیاوریم آقا

تو آمدی که همیشه گدا ببینیمان

تویی تو ماحصل چله توسل ها

تویی شراب طهورای اربعینیمان

تویی که حق خدایی به گردنم داری

تو آفریده شدی تا بیافرینیمان

تو را جواد و مرا آفریده ات کردند

قتیل آن دو کمان کشیده ات کردند

نگاه بی مثلت از تبار خورشید است

ضریح چشم قشنگت مدار خورشید است

کواکب از جریان تو نور می گیرند

طلوع نور شما تا دیار خورشید است

تو انعکاس جمال امام خورشیدی

شبیه آینه ای که کنار خورشید است

همین که سردی مان رفت و فصل گرما شد

به گوش خویش سرودم که کار خورشید است

قسم به حرمت خاک زمین کرب و بلا

به ان دیار که مهپاره بار خورشید است

جواب کودک خورشید سر بریدن نیست

جواب نور گلوی سحر بریدن نیست

بیا به تهنیت ثامن الائمه رویم

بیا به باغ که بار دگر تماشائی است

بهار و سبزه و گل برگ و بر تماشائی است

بیا به ساحت سبز چمن که ازگل سرخ

گرفته بار دگر زیب و فر تماشائی است

ز رنگ و بوی گلستان احمدی باشد

شکوفه زار بهاران اگر تماشائی است

گذشت شام سیاه و دمید نور سحر

بیا ببین که طلوع سحر تماشائی است

اگر سپهر ولایت شده است نورانی

جمال و جلوۀ شمس و قمر تماشائی است

ز کوچه های مدینه جواد می گذرد

ز فیض مقدم او رهگذر تماشائی است

اگر چه دیدن این گل بود تماشائی

به وقت جود و کرم بیشتر تماشائی است

بیا به تهنیت ثامن الائمه رویم

که در کنار پسر تماشائی است

چنان که جلوۀ خورشید و ماه روح فزاست

جمال این پدر و این پسر تماشائی است

دلم هوای حریمش نموده، همسفران

خدا نصیب کند این سفر تماشائی است

ندیده ای تو «وفائی» حریم پاکش را

به پیش دیدۀ اهل نظر تماشائی است

حضرت محمد بن علی التقی الجواد علیه السلام نهمین امام شیعیان است. ولادت امام محمدتقی (ع) در دهم ماه رجب ۱۹۵ هجری سال واقع شد. شاعران ایرانی ارادت خاصی به حضرت جواد دارند. یکی از دلایل آن خصوصیات اخلاقی امام جواد (ع) و زبانزد بودن ایشان به جود و سخاوت است و دلیل دیگر آنکه ایشان فرزند امام رضا (ع) ولی نعمت ایرانیان هستند. در مطلب حاضر می‌توانید اشعاری را که به مناسبت میلاد این امام همام سروده شده، بخوانید.

گلچین شعر ولادت امام جواد محمدتقی (ع)

الا کرم ز تو مشهور یا امام جواد  کلام توست همه نور یا امام جواد

ائمه اند جواد و توئی جواد همه  که گشته جود تو مشهور یا امام جواد

سزد ز لعل لب حضرت رضا ریزد  به مدح تو دُر منثور یا امام جواد

اگر چه نزد شما آبروی نیست، مرا  مکن ز درگه خود دور یا امام جواد

گدایی ام به درت جز بهانه ای نبوَد  مراست وصل تو منظور یا امام جواد

به روی زائر تو بوسه می‌زند جبریل  به ذکر «سیعک مشکور» یا امام جواد

به کاظمینِ تو روی نیاز برده کلیم  سلام می‌دهد از طور یا امام جواد

جحیم اگر تو نگاهش کنی حدیقه ی گل  بهشت بی تو کم از گور یا امام جواد

اگر چه ران ملخ هم ندارم ای مولا  مرا بخوان به درت مور یا امام جواد

قضا به حکم تو محکوم، ای ولیِ خدا  قدر به امر تو مأمور یا امام جواد

لباس نور مرا بر تن از ولادت توست  گناه، وصله ی ناجور یا امام جواد

خدا ثنای تو را گفته و چگونه مرا  بوَد ثنای تو مقدور یا امام جواد

لب تو داشت تبسّم، ولی دلت را بود  هزارها غم مستور یا امام جواد

عنایتی که شود روز حشر «میثم» هم  به دوستی تو محشور یا امام جواد

غلامرضا سازگار

✦✦✦

دعبلم کن تا برای تو غزلخوانی کنم با غزل‌های تو اظهار مسلمانی کنم

من که نیت کرده ام آقای من رخصت بده سر در باب الجوادت را چراغانی کنم

من و حصن حصین همسایه من و حبل متین همسایه

سالیانی دل مرا برده پسر نازنین همسایه

وَجهُهُ طلعة الرشیده بود أنظروا غرة الحمیده بود

روزگاری امام خواهد شد طفل نوباوه نه پدیده بود

من مریدم شما همیشه مراد کرمت را نمی برم از یاد

میسرایم در این شب میلاد قُل أَعوذُ بِرَبِّ جود و جواد

بچه‌هایم تصدق سرتان مددی کن به حق مادرتان

حرف دل را اگر غزل کردم واژه‌ها را دوباره حل کردم

و به یک مثنوی بدل کردم یاد احلی من العسل کردم

جام لبریز از شراب افتاد نامت آمد دهانم آب افتاد

رعد و برقی شبیه طوفانی نکند تو علی دورانی؟

نور چشم مه خراسانی تو ولیعهد شاه ایرانی

صاحب مسند امام رضا پسر ارشد امام رضا

تو امامی و ما همه ماموم ز کرامت نکن مرا محروم

از نگاه تو میشود معلوم آینه دار چهارده معصوم

شاه جود و عنایت و بذلی وارث غیرت ابوالفضلی

یوسف از زائرین چشمانت حاتم طائی از گدایانت

پور عمران فقیر احسانت زکریا غلام طفلانت

ولی الله زاده ای آقا رحمت فوق العاده ای آقا

در دو عالم ولی محترمی حجت الله و صاحب علمی

دست و دل بازی و چه با کرمی عقل کل تمامی اُمَمی

ابن اکثم که مات و حیران شد با وجود شما مسلمان شد

وای از این اعتقاد بی دین‌ها وای از این التماس ننگین‌ها

لعنت حق به قوم بدبین‌ها کوری چشم نسل شاهین‌ها

در دو عالم منم غلام تقی جان عالم فدای نام تقی

نای نوحه گرم بده حالا سایه ای بر سرم بده حالا

مستحقم پرم بده حالا بی قرارم حرم بده حالا

عزت عالمین میخواهم سفر کاظمین میخواهم

مینویسم ز دور  یا نزدیک که تو هستی به ماسوا نزدیک

در لغت نی به نینوا نزدیک کاظمینت به کربلا نزدیک

با شما تا خدا که خواهم رفت سوی کرببلا که خواهم رفت

علیرضا خاکساری

 ✦✦✦

شب عید است و پر در آوردم ز غزل خانه سر در آوردم

تا به عشقش ترانه بنویسم دو سه تا لوح و دفتر آوردم

شب میلاد پور شمس شموس غزلی تازه و تر آوردم

مددی یا محمدبن علی مددی یابن حیدر آوردم

کمترینم ولی به رسم ادب مدحیه‌های بهتر آوردم

چه کنم بی بضاعتم دیگر پای عشقش فقط سر آوردم

تا که روی مرا زمین نزند به میان نام مادر اوردم

قلمم محو شور وشینی شد غزلم باز کاظمینی شد

✦✦✦

سر ما و قدوم یار نُهُم دل ما و تب نگار نهم

بارالها سری به سجده ی شکر میگذارم برای بار نهم می رسد حضرت ولی الله میرسد صاحب اختیار نهم

روی بال فرشته می‌آید وارث تیغ ذوالفقار نهم

علوی‌ها به گوش ، می‌اید یل بی باک تک سوار نهم جد و اباد من گدای درش.. من شدم نیز خاکسار نهم

✦✦✦

بچه آهویی از قضا شادم که ز اول به دامش افتادم

نه فقط دلبر امام رضاست بلکه تاج سر امام رضاست

به لالائی عمه وابسته است خوشی خواهر امام رضاست

روی بال فرشته‌ها نه نه زیر بال و پر امام رضاست

کوری چشم ابتران حسود سوره ی کوثر امام رضاست

خاطرش را پدر چه میخواهد روز وشب محضر امام رضاست

ز طفولیتش عزادار روضه ی مادر امام رضاست

گوشه ی حجره کربلایش بود او علی اکبر امام رضاست

گل بی برگ میشود آخر او جوان مرگ میشود آخر

علیرضا خاکساری

وقتی بساط عشق بازی چیده می‌شد سجاده سبزی کنارش دیده می‌شد

یک پیرِ عاشق بادعای مستجابش در امتحان عاشقی سنجیده می‌شد

صبرش اگر چه شهره ی هفت آسمان بود گه گاهی از زخم زبان رنجیده میشد

گویا دوباره کوثری در بین راه است کم کم سحر شام دل غمدیده می‌شد

از نور زهراییِ این  فرزندخورشید طومار غربت در جهان برچیده میشد

دانید این اسطوره دلدادگی کیست؟ در آسمانها این چنین نامیده میشد

او کیست؟ آقازاده شمس الشموس است آرامش جان و دل سلطان طوس است

او مثل نوری جلوه کرد و بهترین شد همچون رسول الله پیغمبر ترین شد

از آسمانها آمد و جاری تر از اشک مانند زهرا مادرش کوثرترین شد

سر تا به پایش بود توحید مجسم بر باده رب الکرم ساغر ترین شد

او چندسالی گرچه مهمان بود مارا اما تجلی کرد و نام آور ترین شد

بر تار گیسویش گره خورده دل ما این شاه زاده ،تک پسر، دلبرترین شد

شد زنده یاد یوسف لیلا دوباره ابن الرضا بود و علی اکبر ترین شد

در چند جایی که عیان شد غیرت او با نام زهرا مادرش حیدر ترین شد

فرمودبابایش از او بهتر نباشد مولود ازاو بابرکت تر نباشد

او آمد و ابن الرضایی کرد مارا از برکت نامش خدایی کرد مارا

مشتی زخاکیم و قدم بر ما نهاد و تاعرش بردو کبریایی کرد مارا

دست کریم این امام ذره پرور یک عمر مشغول گدایی کرد مارا

صوت دل آرای مناجاتش سحر‌ها سر مست جانان و هوایی کرد مارا

بوسیدن خال رطب دارش در این ماه مهمان بزم باصفایی کرد مارا

یک قطره ی اشک از کنار سفره ی او هر نیمه شب مردی بکایی کرد مارا

از گوشه صحن و سرای کاظمینش مست حسین و کربلایی کرد مارا

نیمه نگاه اوست تسکین الفؤادم کلب امیر کاظمین ،عبدالجوادم

لبخند او آرامش جان رضاشد یوسف شد و مهمان کنعان رضا شد

سجاده بابا شده گهواره ی او لالایی اش آهنگ قرآن رضا شد

ابرو تکان می‌داد و بابا عشق میکرد با غمزه ای جانانه جانان رضا شد

آمد که باقی مانده توحید باشد با نام او شیعه مسلمان رضا شد

قدش عصای پیری ِ این پیرمرد است قد راست کرد اصل ارکان رضا شد

هرکه از باب الجواد آمد زیارت با دست پر مشمول احسان رضا شد

قاسم نعمتی

✦✦✦

داده جنون هستی من را به باد روز نخستی که شنیدم جواد

می چکد از کنج لبانم شراب خانه ات آباد خرابم خراب

سنگ تراشی دل سنگم گرفت تیشه زد و ساخت از آن دُر ناب

شانه زد و یکسره دل ریخت ریخت در خم آن گیسوی پر پیچ و تاب

 وای اگر دست تو افتد دلم فارغم از روز حساب و کتاب

جاذبه ی محض مرا نور کن حضرت خورشید به جانم بتاب

جذبه پیغمبر اُمّی جواد ای به ابی انت و اُمی جواد

نیست فقط روز مبادا کریم هست همه روز و شبم با کریم

یاد گرفته است که بر هیچرو نزند این دلم الا کریم

هر چه گره بیشترم می‌زند کم شود این فاصله‌ها … تا کریم

خواهش ما جرعه ای از آب بود داد ولی پهنه ی دریا کریم

بس که در بسته زدم خسته ام باز نشد هیچ در امّا کریم

در نزده در به روی ام باز کرد باز همین طایفه اعجاز کرد

فیض مسیحایی ات عیسی بَرَد دست به دامان تو موسی برد

از همه دل می‌برد آقای ما بیشتر از حضرت زهرا برد

روی پرش لطف کن و پا گذار رتبه ی جبریل به بالا برد

شکر برات حرم آخر رسید ناله ی مجنون دل لیلا برد

بال بده تا حرم کاظمین  با نفس وای حسینم … حسین

مثل همیشه دم ایوان طلا نام تو شد نام تو سوگند ما

نام تو را گفتم و باران گرفت خیس شد از گریه ی ما صحن‌ها

پنجره فولاد گره باز کرد از من افتاده به لطف شما

مثل همیشه دم باب الجواد حاجت ما بود که آقا رضا …

… جان جوادت ببرم کاظمین تا که بخوانیم به پایین پا …

«آمدم ای شاه پناهم بده خط امانی ز گناهم بده»

حسن لطفی

✦✦✦

هر که دل بُرد، دلبر ما نیست هر که نازی فروخت، لیلا نیست هر که هویی کِشَد، مسیحا نیست هر کسی با تو نیست، با ما نیست دلبر محض، غیر مولا نیست

کیست مولا و فیه نور ِاله قد تجلّی بِنورهِ الله گه خدا آینه است و مولا گاه وسط و ابتدا و آخر راه ذره ای فرق بین آنها نیست

عاشقان دف به کف ز حیرانی صف کشیدند بر غزل خوانی تا فِتد بر که فال قربانی رحمت حق به قوم نصرانی نزد آن شیعه کز تو شیدا نیست

مستم از عشق و خُم به دوش تویی نُهمین بحر باده جوش تویی پسر سلسله فروش تویی حق تعالای هر سروش تویی ورنه جبریل مرد اینها نیست

ای پدر خوانده ی پیاله و خُم هو تویی ای عزیز یازدهم ای امیر عمارت مردم تو به «نحنُ» بناز و من «انتم» که کتابت به شرح آتانی است

اربعینی به شیشه می‌بودهنداند که تاک کِی بوده مِهر یا این که تیر و دِی بوده چون عروس علی ز ری بوده نیمی از این شراب ایرانی است

شه به بزم جلوس می‌آید منکر او عبوس می‌آید جان سلطان طوس می‌آید یا انیس النفوس می‌آید جان دهیدش، گهِ تماشا نیست

محمد سهرابی

قسم به آنکه به گنجشک بال و پر داده است همان که بال قنوت دم سحر داده است

قسم به سوره ی خورشید و آیه آیه ی آن که نور را به دل روشن بشر داده است

قسم به آه درختی بدون بَر که به جبر شکوه ساقه ی خود را به یک تبر داده است

دمیده بر دم صور مدینه اسرافیل ترانه خوانده و آواز عشق سر داده است

که‌هان تمامی هفت آسمان نظاره کنید فلک به دامن خورشیدتان قمر داده است

کسی که وارث پیغمبر است ابتر نیست خدا دوباره به این خاندان پسر داده است

پسر نه، کوثر قرآن ضامن آهو جواد آل علی جان ضامن آهو

همان که سجدگهش آسمان عیسی شد همان که خاک درش کوه طور موسی شد

همان که آرزویش بر دل زکریا ماند همان که دیدن او آرزوی یحیی شد

همان که ذره شد از لطف چشم او خورشید همان که قطره ز شوق نگاش دریا شد

همان که روشنی چشم آسمانی‌هاست ستاره ی سحر آسمان بابا شد

همان که در وسط طعنه‌ها و تهمت‌ها رسید و قصه ی کوثر دوباره احیا شد

مدینه مکه و ریحانه هم خدیجه ی آن رضا رسول خدا و جواد، زهرا شد

رسید سیب بهشت خدا، خدا را شکر رسید یوسف یعقوب ما، خدا را شکر

به شیوه ی پدر این چشم مهربان شده است همان نگاه، همان عاطفه، همان شده است

همان صمیمیت و گرمی و صفای سبز همان پناه که آهو دخیل آن شده است

اگر غلط نکنم بوی یاس می‌آید اگر درست بگویم رضا جوان شده است

جواد جود خداوند آسمانها هست که با زبان زمینی او بیان شده است

منم گدای امامی که قرص مهر و ماه به دست سائل او مثل قرص نان شده است

فقط نه ملجأ حاجات مردمان زمین که مأمن همه ی آسمانیان شده است

کسی که سائل این خانه هست می‌داند جواد، جود کند سائلی نمی ماند

مخاطب همه ی نامه‌های من شده ای توسلی همه روزه برای من شده ای

خودت نه حرز جوادت برای ما کافی ست هزار شکر خدا را دعای من شده ای

در این زمین که هوای نفس کشیدن نیست حیات من نفس من هوای من شده ای

دلم بهانه صحن تو دارد آقا باز بهانه ی سفر کربلای من شده ای

مرا سفر، سفر کاظمین قسمت کن مرا زیارت قبر حسین قسمت کن

محسن عرب خالقی

✦✦✦

می‌نویسم سر خط نام خداوندِ رضا شعر امروز بپرداز به لبخند رضا

آنکه با آمدنش آمده محشر چه کسی ست؟ از تو در آل نبی با برکت تر چه کسی ست؟

آنکه از آمدنش عشق بیان خواهد شد «عالم پیر دگر باره جوان خواهد شد»

آسمان! از سر خورشید تو خواب افتاده؟ یا که از چهره ی این طفل  نقاب افتاده؟

بی گمان حافظ چشمان تو ابروی تو بود «دوش در حلقه ی ما قصه ی گیسوی تو بود»

آسمان از نفسش یک شبه منظومه نوشت روزی شعر مرا حضرت معصومه نوشت

عدد سائل این خانه زیاد است امروز شعر وارد شده از باب جواد است امروز

باز با لطف رضا کار من آسان شده است کاظمین دلم امروز خراسان شده است

دوست دارم که بگردم حرم مولا را بوسه باران کنم از یاد تو پائین پا را

بنویسید که تقویم بهاری بشود روز او روز پسر نام گذاری بشود

خالق از دفتر توحید جناس آورده جهل این قوم چرا چهره شناس آورده؟

شک ندارم که از این حیله ی ابتر مانده رو سپیدیست که بر چهره ی کوثر مانده

به رضا طعنه زدن جای تأسف دارد گرچه یعقوب شده، مژده ی یوسف دارد

این جوان کیست که معنای قیامت شده است سند محکم اثبات امامت شده است

گندمی باشد اگر رخ، نمکش بیشتر است با پیمبر صفت مشترکش بیشتر است

این جوان کیست که سیمای پیمبر دارد بنویسید رضا هم علی اکبر دارد

اهل بیت آینه ی بی مثل قرآن اند این جوان کیست که از خطبه ی او حیرانند؟

نسل در نسل، شما مایه ی ایمان منید من نفس می‌کشم از اینکه شما جان منید

نزند دشمنت از روی حسادت نظرت چند روزیست پریشان شدم آقا! پسرت…

غصه ای نیست اگر این همه دشمن دارد پسرت حرز تو را تا که به گردن دارد

پسرت مثل علی بوده، امیر است امیر پسرت چشمه ی جوشان غدیر است غدیر

آخر شعر من از قلبِ هدف می‌گذرد کاظمین تو هم از راه نجف می‌گذرد

تا ز مولا ننویسیم ادب کامل نیست چون که بی نام علی ماه رجب کامل نیست

یا علی یا اسد الله! عنان دست تو است جلوه کن باز، یدالله! جهان دست تو است

مجید تال

مولودی ولادت امام جواد (ع)

آسمان جای گل ریزد ستاره  جلوه گر شد محمّدی دوباره  می‌کند بر رخش رضا نظاره

عید ابن الرضاست  غرق نورش فضاست

یا رضا یا رضا چشم تو روشن

در گلستان وحی گل وا شد امشب  وجه غیب خدا پیدا شد امشب  حجت حق، رضا بابا شد امشب

جود و احسان گداش  جان عالم فداش

یا رضا یا رضا چشم تو روشن

نهمین حجت خالق سرمد  کنیه او جواد، نامش محمّد  به جلال و جمال و جاه احمد

مات حسنش ملک  محو رویش فلک

یا رضا یا رضا چشم تو روشن

همه اهل کرم، گدای کویش  چشم ارباب معرفت به سویش  جای گل‌بوسه رضا به رویش

به جلالش درود  به جمالش درود

یا رضا یا رضا چشم تو روشن

آسمان! جلوه جانانه بنگر  سرِ دست رضا دردانه بنگر  روی ریحانه ریحانه بنگر

این همان جواد است سیدالعباد است

یا رضا یا رضا چشم تو روشن

ای دل اهل عالم حرم تو  ظرف ما پر شده از کرم تو  صورت ما و خاک قدم تو

شب عیدت تمام، سر  دهیم این کلام:

یا رضا یا رضا چشم تو روشن

✦✦✦

خنده بر روی لب اهلِ ولا مبارکه  جشنِ میلاد جواد بنُ الرضا مبارکه

این خجسته جشنِ میلاد  تهنیت باد تهنیت باد

ای عزیز مرتضی مولا جواد بنُ الرّضا

دیده عشّاقِ آل مصطفی گردیده تر  چون که در ماهِ رجب ماهِ رضا شد جلوه‌گر

این خجسته جشنِ میلاد  تهنیت باد تهنیت باد

ای عزیز مرتضی مولا جواد بنُ الرّضا

ای محبین با نوای یا رضا و یا حسین  وعده دلدادگان هم کربلا هم کاظمین

این خجسته جشنِ میلاد  تهنیت باد،تهنیت باد 

ای عزیز مرتضی مولا جواد بنُ الرّضا

هر چه گویم از مقامات و کراماتش کم است  تاری از قُنداقه‌اش حبل المتین عالَم است

این خجسته جشنِ میلاد  تهنیت باد تهنیت باد

ای عزیز مرتضی مولا جواد بنُ الرّضا

سائل و محتاج لطف او همه دنیا بُوَد  رزق کلّ معتکف‌ها دست این آقا بُوَد

این خجسته جشنِ میلاد  تهنیت باد تهنیت باد

ای عزیز مرتضی مولا جواد بنُ الرّضا

✦✦✦

زندگی شمس الشموسی آقازاده شاه طوسی

آسمونیا دسته دسته میان برا گهواره بوسی

 ذکر باب المراد سیدی یا جواد (ع)

پدر با نگاهت ترانه مادر می‌گیره مدینه دوباره بوی علی اکبر (ع) می‌گیره

امشب خدایی شد دلم ابن الرضایی شد دلم

دلبر بی نظیر دست ما رو بگیر

شده چشم زهرا (س) به برق چشمای تو روشن قیامت ماها رو به یه نگاه تو می‌بخشن

ما ریزه خواره خونه‌تیم عمریه که دیونه‌تیم

مولا جواد ابن الرضا (ع)

قرار دل بی قرارا وا می‌کنی گره ز کارا

خدا داده روزیم و دسته آقای همه سفره دارا

خدا که یه دونه امام رضا (ع) بیشتر نداره خدائیش و پای پسر این آقا می‌ذاره

فریاد مستی می‌زنم عبد و غلام تو منم

مولا جواد ابن الرضا (ع)

قاسم نعمتی

شعر ولادت امام جواد (ع)

شعر کوتاه ولادت امام جواد (ع)

امشب به شبستان ولایت قمر آمد خورشید جمالات خدا جلوه‌گر آمد

طوبـای تمنـای رضـا را ثمـر آمد در بیت رضا بـاز رضای دگـر آمد

میـلاد جـواد‌بـن جـوادبـن جـواد است این باب مراد است مراد است مراد است

✦✦✦

خیزید که امشب شب شادی و سرور است خیزیـد کـه میــلاد تجلیگــه نــور است

هر لحظه هزاران شب شوق و شب شور است از پـا ننشینیـد شـب صبـح ظهــور است

رخسـار خداونـد، عیان آمده امشب یا باز، محمّد به جهان آمده امشب؟

این موهبت و لطف خداداد، مبارک بر آل محمّـد شـب میـلاد، مبارک

این عید بود بر همه اعیاد، مبارک میـلاد جـوادبـن‌رضا بـاد، مبارک

جود و کرم و لطف حق آغاز شد امشب قرآن به روی دست رضا باز شد امشب

✦✦✦

سـر تـا بـه قدم آینـۀ حسن خدایی کارش ز همه خلق جهان عقده‌گشایی

جان همگـان در قـدمش باد فدایی جود آمـده بـر درگـه او بهـر گدایی

در وسعـت ملـک ازلـی نـور ببینید ای چشم بد از ماه رخش دور! ببینید

✦✦✦

ای ماه رجب بوسه بزن بر سر و رویش ای مهر ببـر سجده به خاک سر کویش

ای لیلۀ قـدر این تـو و این طرۀ مویش ای خلـق خـدا روی بیـارید بـه سویش

این باب کرم، باب دعا، باب مراد است والله جواد است جواد است جواد است

✦✦✦

ای چشم رضا محـو تماشای جمالت جبریل، پرش سوخته در سیر کمالت

خورشید بـرد سجده به ایوان جلالت میراث محمّد شرف و خُلق و خصالت

بالیده رضا لحظه‌به‌لحظه به وجودت مشهورتر از کـل امامان شده جودت

✦✦✦

داده است خداوند به فضل تو گواهی در کودکی‌ات سینـه پـر از علـم الهی

دادی خبـر از ابـر و هوا و یم و ماهی مأمون که نبودش به درون غیر سیاهی

گویی که شراری شد و یکباره برافروخت در آتش بغض و حسد و کینۀ خود سوخت

✦✦✦

در سن طفولیتت ای عالِم عالَم علم ازل و علـم ابد بود مجسم

زانو زده در محضر تو زادۀ اکثم نه زادۀ اکثم که تمام علما هم

تـا زنگ ز آینـۀ دل‌هـا همه شوید قرآن به زبان تو سخن گفته و گوید

✦✦✦

من سائل لطف و کرمت بودم و هستم هرجا که روم در حرمت بودم و هستم

یک قطرۀ کوچک ز یمت بوده و هستم موری سـر خاک قدمت بودم و هستم

با آن که گناهم را دانستی و دانی آنی ز دل خویش نراندی و نرانی

هرچنـد کـه دائم خجلم از گل رویت سوگند بـه رویت نـروم از سـر کویت

امـروز دگـر گشتـم ریـگ تـه جویت ای لطف و کرم عادت و احسان همه خویت

تنها نه ز رأفت به روی دوست بخندی بر دشمن خـود هم در این خانه نبندی

✦✦✦

من شاخۀ خـاری به گلستان شمایم هرجا بنشینم بـه سـر خوان شمایم

یک عمر نمک‌گیـر نمکدان شمایم از لطف شمـا نیـز ثنـاخوان شمایم

ای چشم تـو چشم کـرم و لطف الهی باشد که به «میثم» کنی از لطف نگاهی

غلامرضا سازگار

در پایان ضمن تبریک ولادت نهمین امام شیعیان امیدواریم از مجموعه اشعار فوق حظ و بهره کافی را برده باشید.